Informacje o poronieniu

(Bron: KNOV) Przedmiotowy folder zawiera informacje na temat czym jest poronienie, jak przeważnie przebiega, co się może wydarzyć, kiedy zostaje stwierdzone i jakie uczucia mogą odgrywać rolę. Przedmiotowy folder informacyjny stanowi również wsparcie w ramach konsultacji z położną.

Utrata krwi w ciągu pierwszych 16 tygodni ciąży
Kiedy w trakcie ciąży ma pani krwawienia, naturalnie wywołuje to u pani obawy. Krwawienie w trakcie pierwszych 16 tygodni ciąży ma miejsce u co piątej kobiety. U połowy tych kobiet krwawienie zatrzymuje się po upływie kilku dni, a ciąża dalej się rozwija. U drugiej połowy kobiet krwawienie nadal istnieje i może być mowa o poronieniu. Oznacza to, że zarodek zostaje odrzucony. U kobiet mających krwawienie na początku ciąży, połowa kończy się poronieniem. W końcu co dziesiąta ciąża kończy się poronieniem. Prawdopodobieństwo poronienia wzrasta wraz z wiekiem. Poronienia nie można przewidzieć z całą pewnością. Przeważnie sytuacja wyjaśnia się w ciągu kilku dni.

Przyczyna poronienia
Ciąża składa się z jaja płodowego i zarodka. W trakcie normalnej ciąży zarodek rozwija się i staje się płodem. Poronienie zostaje przeważnie wywołane przez anomalie zarodka, w wyniku których zarodek nie może dalej się rozwijać i zostaje odrzucony. Przyczyną jest przeważnie wada chromosomów, do której doszło w momencie zapłodnienia. Wzmiankowana wada chromosomów rzadko jest dziedziczna i przeważnie nie ma zatem konsekwencji dla kolejnej ciąży. Do poronienia nie może dojść na skutek wysiłku fizycznego. I tak np. uprawianie stosunku, upadek, jazda na rowerze, jazda konno lub jazda na motorze nie mogą wywołać poronienia.

Jakie są symptomy poronienia?
Krótko przed poronieniem może dojść do osłabienia symptomów ciąży, takich jak napięcie w piersiach i poranne mdłości. Poronienie przeważnie zaczyna się od krwawienia. Krwawienie może nasilić się w ciągu kilku godzin do kilku dni i przez krótki czas może być natężone. Zarodek zostaje wydalony w postaci zakrzepów i resztek tkankowych (utrata śluzu macicy). Może temu towarzyszyć ból miesiączkowy lub przypominający parcie. Następnie utrata krwi szybko się zmniejsza i po kilku dniach ustaje. Utrata krwi czasami utrzymuje się jeszcze przez kilka tygodni. W niektórych sytuacjach stwierdza się zgon zarodka jeszcze przed zaistnieniem krwawienia. Wówczas można oczekiwać, że do krwawienia dojdzie w ciągu kilku dni (czasami tygodni). Zarodek samoistnie zostaje odrzucony.

Co może być przyczyną?
Przy krwawieniu w ciągu pierwszych 16 tygodni ciąży nie zawsze od razu wiadomo, czy zarodek jeszcze żyje czy zostaje odrzucony. Przeprowadzanie testu ciąży nie ma sensu. Wynik testu mianowicie nawet po odrzuceniu zarodka może przez jakiś czas (dwa miesiące) niesłusznie wskazywać, że nadal jest pani w ciąży. W razie krwawienia położna zada pani kilka pytań odnośnie krwawienia, ewentualnego bólu brzucha lub innych dolegliwości. Wzmiankowana rozmowa może mieć miejsce telefonicznie. Następnie położna może przeprowadzić badanie fizyczne w trakcie konsultacji w gabinecie lub podczas wizyty w domu. W ramach badania sprawdza stan pani brzucha i ocenia ilość utraconej krwi. Ewentualnie przeprowadzane jest badanie wewnętrzne (pochwowe) celem wykluczenia pozostałych przyczyn krwawienia. Przedmiotowe badanie nie daje pewności odnośnie zakończenia ciąży. Czasami przeprowadzane jest badanie szyjki macicy za pomocą wziernika pochwowego.

Badanie USG
Wykonując badanie USG można stwierdzić, czy (zarodek) płód jeszcze żyje. Za pomocą fal ultradźwiękowych wykonywany jest obraz macicy, na którym przeważnie można zobaczyć bijące serduszko płodu. Jeśli je widać, to ryzyko poronienia jest bardzo małe, ale niewykluczone. Puste jajo płodowe lub płód, którego serce przestało bić, wykrywane jest wiarygodnym badaniem USG.

Podczas badania USG widać na ekranie wnętrze macicy. We wczesnej ciąży najlepiej jest wykonać badanie USG przez pochwę. Nieco później USG można wykonać przez ścianę brzucha. Badanie USG dopiero od szóstego tygodnia ciąży pokazuje, czy serduszko płodu bije.

Odczekanie
Wiele kobiet woli poczekać, aż krwawienie samo ustanie. W ciągu dwóch tygodni staje się jasne, czy to było poronienie. Nawet, jeśli w trakcie badania USG ustalono, że jest to poronienie, wiele kobiet woli odczekać, żeby płód sam został wydalony z organizmu. Przy większości poronień organizm w ciągu dwóch tygodni od rozpoczęcia krwawienia sam wydala płód; czasami dzieje się to dopiero po kilku tygodniach. Kobiety, u których poronienie przebiegło w naturalny sposób, potrafią lepiej poradzić sobie z tym doświadczeniem. Smutek lepiej przeżywa się w domu i można uniknąć ewentualnych komplikacji po zabiegu łyżeczkowania macicy (patrz: łyżeczkowanie).

Jeśli zdecydujesz się na odczekanie, aż płód sam zostanie wydalony, dobrze byłoby pomyśleć o tym, jak długo chcesz czekać na omówienie tej sytuacji z położną. Z medycznego punktu widzenia odczekanie nie jest złe i nie ma żadnych negatywnych konsekwencji dla kolejnej ciąży.  Jeśli jednak po jakimś czasie zdecydujesz się na łyżeczkowanie, to nie stanowi to problemu.  W przypadku silnego i utrzymującego się krwawienia lub jeśli czujesz ból, konieczne będzie wykonanie łyżeczkowania. Jeśli w twojej sytuacji odczekanie jest odpowiednim wyjściem i zdecydujesz się na to rozwiązanie, to wtedy położna umówi się z tobą, że wróci po tygodniu na wizytę kontrolną i porozmawia z tobą, co dalej robić.

Łyżeczkowanie
Niektórym kobietom trudno jest czekać, aż poronienie samo się zacznie i krwawienie ustanie. Z emocjonalnego i praktycznego punktu widzenia czekanie na samoistne poronienie może być dość męczące. Organizm ciężko znosi utrzymujące się przez dłuższy czas krwawienie. Dla niektórych kobiet są to powody, by ingerować wcześniej i poddać się zabiegowi łyżeczkowania. Łyżeczkowanie polega na odessaniu zawartości macicy za pomocą cienkiego wężyka, wprowadzonego do środka przez pochwę; zawartość macicy może być też usunięta za pomocą skrobaka. Po usunięciu wszystkich resztek tkankowych po kilku dniach krwawienie samo ustaje.

Łyżeczkowanie jest zabiegiem trwającym od 5 do 10 minut. Będziesz pod ogólnym znieczuleniem i nie poczujesz bólu podczas zabiegu. Niektóre szpitale oferują wybór pomiędzy ogólnym a miejscowym znieczuleniem. Przy znieczuleniu miejscowym szyjka macicy zostanie znieczulona za pomocą kliku zastrzyków wprowadzonych do środka przez pochwę. Przeważnie podczas tego znieczulenia podaje się środek uspakajający, powodujący senność i zobojętnienie. Ta druga metoda znieczulenia nie wyklucza odczuwania bólu, ale w większości przypadków jest on do zniesienia.  Zazwyczaj w ten sam dzień można już wrócić do domu. Łyżeczkowanie niesie ze sobą niewielką szansę na wystąpienie komplikacji, przez co konieczne jest dalsze leczenie. Więcej informacji można znaleźć na stronie www.nvog.nl.

Inne porady
Nie można zapobiec poronieniu i nie można go też powstrzymać. Nie można też mu zapobiec kładąc się do łóżka, lub biorąc leki. Gdy wystąpi większe krwawienie lub ból podobny do tego podczas menstruacji, ważne jest, by był przy tobie ktoś, przy kim będziesz się czuła bezpiecznie.  Jeśli utrata krwi lub skurcze (czasowo) będą bardzo silne, ważne jest wtedy wsparcie zaufanej osoby. W przypadku bólów, podobnych do miesiączkowych, możesz wziąć leki przeciwbólowe, najlepiej paracetamol. Zachowanie wydalonej tkanki nie jest konieczne.

W jakich sytuacjach należy wcześniej skontaktować się z położną?
Jeśli masz pytania lub jeśli czujesz niepokój, zawsze możesz skontaktować się (telefonicznie) z gabinetem położniczym.  Skontaktuj się z położną natychmiast, jeśli wystąpi u ciebie jeden z podanych objawów:

• Jeśli utrata krwi jest tak silna, że nie mieści się w podpasce
• Gdy widzisz mroczki przed oczami lub gdy mdlejesz
• Gdy ból brzucha się nasila i trwa bez przerwy
• Gdy masz gorączkę ( ponad 38°C)

Immunoglobulina anty-D
Wiele położnych i lekarzy uważa, że po poronieniu należy podawać immunoglobulinę anty-D kobietom z czynnikiem (Rh -). W ten sposób można przeciwdziałać powstaniu przeciwciał anty Rh. Mogą one powodować powikłania podczas następnej ciąży. Jeśli podczas badania USG okaże się, że nie doszło do zapłodnienia, lub, że zarodek obumarł w bardzo wczesnym stadium rozwoju, rezygnuje się z podania immunoglobuliny anty-D. Przyjmuje się wtedy, że nie było szansy na wytworzenie się przeciwciał. Porozmawiaj z położną, czy w twoim przypadku należy określić czynnik Rh i czy podanie immunoglobuliny anty-D będzie konieczne.

Rekonwalescencja po poronieniu
Rekonwalescencja po poronieniu samoistnym lub po łyżeczkowaniu przebiega zazwyczaj dość szybko. Przez okres jednego do dwóch tygodni może wystąpić jeszcze małe krwawienie lub brązowa wydzielina. Po ustąpieniu krwawienia organizm doszedł do siebie już na tyle, że znów możesz zajść w ciążę.  Nie jest trudniej zajść w ciążę po poronieniu.

Powrót do równowagi psychicznej po poronieniu
Poronienie jest często bardzo dramatycznym wydarzeniem. Poronienie może brutalnie przerwać plany i wyobrażenia o wyczekiwanym dziecku. Wiele kobiet z początku reaguje dużym szokiem. Szczególnie przez pierwsze tygodnie smutek może być bardzo duży. Oprócz smutku mogą wystąpić inne uczucia, jak poczucie winy, wstyd, zaprzeczenie, złość, poczucie pustki, poczucie niedomagania własnego ciała lub zazdrość w stosunku do innych ciężarnych. Uczucia te są bardzo zrozumiałe. Należy poświęcić nieco czasu, by poradzić sobie z tymi uczuciami i trzeba też spróbować porozmawiać o tym z kimś, komu się ufa, ponieważ to często daje poczucie ulgi. Dla świata zewnętrznego taka strata jest często niewidoczna. To sprawia, że trudniej jest podzielić się swoimi uczuciami z innymi ludźmi. Każdy radzi sobie z poronieniem na swój własny sposób. Różnice w przeżywaniu tego wydarzenia mogą odcisnąć piętno na waszym związku. Spróbujcie wspólnie o tym porozmawiać i dajcie sobie czas i przestrzeń, by poradzić sobie z tą stratą. Jeśli pozostałe wasze dzieci wiedziały, że jesteś w ciąży, to dobrze by było porozmawiać z nimi o poronieniu w otwarty i prosty sposób. Można poszukać wsparcia u innych ludzi, którzy przeżyli to samo.

Rozmowa po poronieniu
Umów się na spotkanie z położną, by jeszcze raz porozmawiać o poronieniu, na przykład po kilku tygodniach lub, gdy będziesz odczuwać taką potrzebę. Być może chcesz jeszcze raz porozmawiać o przyczynie poronienia, o rekonwalescencji, o tym, kiedy zaczniesz miesiączkować lub, jak poradzić sobie z tą stratą. Masz pytania lub obawy o następną ciążę? Jeśli nie chcesz zajść w ciążę, możesz zapytać o dobrą metodę antykoncepcji. Kobiety, które po poronieniu zaszły w następną ciążę, w pierwszym jej okresie czują się często niepewnie i boją się.

Są szczęśliwe, ale mają obawy, że znów się nie uda. Te uczucia są zupełnie normalne. Zazwyczaj następna ciąża przebiega dobrze. Może też czasem pomóc w poradzeniu sobie ze smutkiem. Jeśli p dwa poroniłaś co najmniej dwa razy, może będzie konieczne przeprowadzenie odpowiednich badań.  Położna opowie ci więcej na ten temat.

Na zakończenie
Zawsze istnieją wyjątki i u ciebie poronienie może przebiegać inaczej. Jeśli masz jeszcze inne pytania lub odczuwasz jakiś niepokój, skontaktuj się ze swoją położną

Więcej informacji
Organizacje pomocowe
Nie istnieje żadna krajowa organizacja, która zajmuje się kobietami, które poroniły. Mimo to kilka (regionalnych) instytucji może okazać się bardzo pomocnych w odpowiedzi na twoje pytania i w poszukaniu pomocy i wsparcia okolicy, w której mieszkasz:

• FIOM, Stowarzyszenie Dojazdowe FIOM\ FIOM organizuje spotkania dla osób, które przeżyły poronienie. Adresy placówek FIOM można znaleźć na stronie internetowej www.fiom.nl, można też zadzwonić i dowiedzieć się, czy w twojej okolicy odbędzie się takie spotkanie.

• Stowarzyszenie Punkt Informacji o poronieniach, www.miskramen.nl
  Na tej stronie znajduje dużo wiadomości o tym, jak poradzić sobie po poronieniu. Organizowane są też wieczory informacyjne i można porozmawiać przez telefon z towarzyszem niedoli.

• Freya, Stowarzyszenie Pacjentów z problemami płodności Postbus 476, 6600 AL Wijchen, tel: 024-6451088 Freya jest ukierunkowane na pomoc kobietom, które poroniły po zapłodnieniu metodą invitro.

Menu